Fr. W. Foerster Stare i nowe wychowanie, charakter




	Strona startowa Frankenhooker [1990] [Napisy PL], STARE HORRORY Formatka projektu - Pies przyjacielem czlowieka, Metodyka wychowania przedszkolnego Fr.Foerster Szkola i charakter, charakter Fine Woodworking 143, papermodels, historica FuelFilter, Sam naprawiam, HowTo, Astra Fame-cd2, Napisy do filmów Fotografia cyfrowa Leksykon kieszonkowy, Fotografia cyfrowa Fullmetal Alchemist 2 Brotherhood - 41, FullMetal Alchemist 2 Fotogea 2011. 06, fotografia, Magazyn FotoGeA 2010, 2011 Fine Woodworking 197, papermodels, historica zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl plytydrogowe.keep.pl	Fr. W. Foerster Stare i nowe wychowanie, charakter [ Pobierz całość w formacie PDF ] 1 Fryderyk Wilhelm Foerster Stare i nowe wychowanie SPIS TREŚCI SŁOWO WSTĘPNE PAŃSTWO, RELIGIA I PEDAGOGIKA Bezduszne państwo mocarstwowe Podstawy duchowe państwa Zadanie pedagoga ODPOWIEDŹ NA BADANIE RELIGIJNE U NOWOCZESNEJ WYKOLEJONEJ MŁODZIEŻY Nowoczesne i starożytne pogaństwo Abstrakcyjna duchowość nowoczesna Utopia samozbawienia Uniwersalizm mglisty i uniwersalizm ścisły chrześcijański Credo, sed intelligere desidero NOWOCZEŚNI CHRZEŚCIJANIE PRZEMAWIAJĄ DO NOWOCZESNYCH POGAN Pojęcie nowoczesne uczciwości intelektualnej Mylna interpretacja pojęcia autorytetu kościelnego Głęboko tkwiące nieporozumienie Mglista „żywotność" Nowe pojęcie wodza u młodzieży nowoczesnej Krytyka indywidualnego rozsądku Zegarek kieszonkowy i czas astronomiczny Zacieśnienie psychiczne przez nowoczesną „autarkię“ duchową Dyskusja i zrozumienie MŁODZIEŻ NOWOCZESNA I AUTORYTET RELIGIJNY Przedszkole znajomości życia oraz samopoznania Wolność myśli Doświadczenie życiowe jako czynnik poznawczy „Credo, ut intelligam“ PEDAGOGIKA RELIGII I NAUKA RZECZYWISTOŚCI Ożywienie duchowe doświadczenia codziennego Platońska pedagogika przypominania Wskazówki, jak korzystać z doświadczeń życiowych Nowoczesna literatura, biblia, rzeczywistość życia UNIWERSYTET BEZ BOGA Opuszczenie akademickie 2 Perspektywy na przyszłość WALKA JEDNOSTRONNOŚCI W NOWOCZESNEJ PEDAGOGICE Brak jasnych i uniwersalnych celów Wychowanie koedukacyjne Nieprzemyślana szkoła jednolita Europejska i amerykańska pedagogika Przesądy zasad szkoły pracy ISTOTĄ WYCHOWANIA PSYCHOLOGIZM I WYCHOWANIE PSYCHOLOGIA ABSTRAKCYJNA I KONKRETNA Znajomość ludzi i samopoznanie Gdzież są prawdziwi psychologowie eksperymentalni? Zawiłość charakterów Jednostronności psychoanalizy WYCHOWANIE DO REALIZMU Odwrotna strona „idealizmu" Konieczny przeciwważnik przeciwko idealizmowi Metody rozwoju zmysłu rzeczywistości KULTURA WYRAŻANIA SIĘ I WYCHOWANIE Dusza i ciało Wychowanie do grzeczności Zachowanie się przy stole Uduchowienie zewnętrznych form Zwyczaje kobiece PSYCHICZNE POKONYWANIE KONFLIKTÓW W MŁODYM WIEKU Afekty stłumione Prawda i fałsz w psychoanalizie Kompleks Edypa i kompleks ojca Konflikty i ich odprężenie psychiczne KAZANIE NA GÓRZE I MŁODZIEŃCZE SAMOOPANOWANIE Pacyfizm w pokoju dziecięcym Moralna wartość zemsty Indianin i gentleman WIECZNA PEDAGOGICZNA WARTOŚĆ STAROŻYTNOŚCI Siły twórcze tradycji łacińskiej Niemcy i pedagogika śródziemnomorska 3 Czy nowy wiek humanistyczny? Starożytność a chrześcijańskie dobro kształceniowe MŁODZIEŻ LUDOWA I PEDAGOGIKA PRACY Pojęcie honoru pracy Jak należy rozmawiać z młodymi służącymi i terminatorami? Honor i uczciwość AUTORYTET I SAMORZĄD W WYCHOWANIU MŁODOCIANYCH Za dużo aktywności wychowawcy Cnoty wodza i wady wodza Jednostronni pedagogowie autorytetu Solidarność i chłopcy przewodnicy PEDAGOGIKA LIGI NARODÓW Konieczne ćwiczenie w utrzymywaniu pokoju i tworzeniu pokoju Młodzieńczy instynkt walki Psychologiczne zgłębienie wychowania pokojowego Wielki i mały pokój dziecięcy WYCHOWANII DO RZECZOWOŚCI W WALCE POLITYCZNEJ Podrażnienie osobiste Męska obiektywność O PEDAGOGICZNE POKIEROWANIE KOLEKTYWNYM ZWIERZĘCIEM Dyktatura masy Samodzielność wobec wpływów socjalnych PRZECIĄŻENIE, DZIECI NERWOWE I WYBÓR ZAWODU Skargi rodziców Jak się uchronić przeciwko przeciążeniu Wysoka nerwowość u uczniów wyższych zakładów kształcenia Wolne wejście dla intelektualnie uzdolnionych — wolne zejście dla inaczej uzdolnionych Pedagogika murzynów Normalne i anormalne lenistwo O pedagogikę inteligencji POST GANDHIEGO A PEDAGOGIKA DWA GŁÓWNE ZADANIA KSZTAŁCENIA LUDZKIEGO WYCHOWANIE BEZ CELU WYCHOWANIA Sprzeczności pedagogiczne Albo — albo 4 Czynność bierna Decyzja za prawdomównością Wychowanie do męstwa Niejasność celów przy wychowaniu żeńskim Niebezpieczeństwa wychowania obywatelsko-państwowego SŁOWO WSTĘPNE Niniejsze pedagogiczne uwagi i rozważania omawiają bardzo różnorodne przedmioty i dlatego mogłoby się wydawać, że nie stoją one w żadnym ścisłym związku ze sobą. Tak jednak nie jest. Tak jak rozdział końcowy zbiega się z myślami poruszanymi na początku, tak też wszystkie poszczególne rozdziały służą ku temu, żeby oświetlić z punktu widzenia najróżnorodniejszych dziedzin i doświadczeń konieczność syntezy pomiędzy dzisiaj wzajemnie się zwalczającymi jednostronnościami, a tym samym także pomiędzy pedagogiką tradycyjną a poglądami i eksperymentami pedagogiki nowoczesnej. Dzisiejsza nieprzyjaźń pomiędzy narodami jest ostatecznie tylko wynikiem rozkładu elementów prawdy oraz sprzeczności zasad, które z konieczności stanowią pewną wewnętrzną całość i powinny się wzajemnie uzupełniać, jeżeli kultura ludzka nie ma się załamać na skutek samych niezdolnych do życia jednostronności oraz ich nieuchronnego starcia się. Dlatego i pedagogika weźmie w przyszłości udział w wielkim ruchu w kierunku syntezy, której przeznaczeniem jest zestąpienie trwającej przez całe stulecia ery separacji i chorobliwych oraz bezwładnych jednostronności. Autor chce w całej swej rozprawie oddziaływać w tym kierunku. Niniejsze pobudki do syntezy pedagogiki tradycyjnej i pedagogiki nowoczesnej są równocześnie małym przyczynkiem do ponownego pojednania się rozdzielonych zasad. Oczywiście pojednania nie należy utożsamiać ze zmieszaniem albo zatarciem. Zupełnie przeciwnie: Chodzi tu o to, by potrafiono bystrym okiem oddzielić w dziedzictwie pedagogicznym jak również w nowoczesnych badaniach i teoriach to, co ma trwałą wartość i żywotność od tego, co już przeżyte, i od obcych życiu abstrakcji. Fr. W. Foerster były zwyczajny profesor filozof ii i pedagogiki uniwersytetu w Monachium Lato 1935. PAŃSTWO, RELIGIA I PEDAGOGIKA. Bezduszne państwo mocarstwowe. Upłynęło kilka stuleci rozkładu indywidualistycznego. Rozkład ten działał nie tylko niszcząco, służył on również pewnej powszechnej konieczności. Ta zaś przygotowała inne wyższe metody współdziałania sił, określone przez Carlyle’a jako „metody naszyjnikowe”. Świat okaże się do tych nowych metod kiedyś dostatecznie przygotowanym — ale to jedynie na podstawie uprzedniego odrodzenia religijnego. Wobec niezwykłych spustoszeń, wywołanych w dziedzinie dawnych węzłów i dawnego ładu, i wobec daleko posuniętego ogólnego rozluźnienia — a to w epoce, dążącej stanowczo do skojarzenia sił — powstały wszędzie tam, gdzie skutki rozkładu wystąpiły najdobitniej, nowe prądy. Prądy te starają się stworzyć przy poparciu władzy państwowej, uciekającej się nawet do ostatecznych środków, nową jednolitość rozpraszających się sił. Prądy te okazują również skłonność w kierunku opanowania całego wychowania, ażeby zupełnie 5 konsekwentnie podporządkować młodzież społeczeństwu i jego autorytetowi, wyprzeć zaś całkowicie sumienie jednostki. Wszystkie te wysiłki niewątpliwie z góry skazane są na niepowodzenie, mimo nawet chwilowych sukcesów, jakimi chełpią się oszołomieni władzą mocarze. Ostatecznie bowiem państwo zależne jest od energii sumienia jednostki. Wszechwładza państwowa doprowadzi do upadku państwa, żyjącego niejako w złudzeniu swej wszechpotęgi, wspieranej terrorem i gwałtem. Wszelkie ponoszone ofiary, dowody oddania w rzeczach najdrobniejszych i najsubtelniejszych, karność, uczciwość poddanego i rządzącego, uznawanie pewnej hierarchii społecznej, posłuszeństwo, autorytet — te wszystkie czynniki mogą się okazać trwałymi dopiero wtedy, gdy podstawą wszystkiego będzie jakieś dobro o wyższym jeszcze znaczeniu aniżeli państwo. Jedynie najwyższa duchowa potęga potrafi dotrzeć i oddziaływać wychowawczo i ostrzegawczo tam, gdzie nie dociera żadna władza państwowa. Podstawy duchowe państwa. Pewien żyd-ortodoks miał zamiar wysłać list pocztą, wysłał go jednak przez posłańca. Następnie wyjął ze szufladki znaczek pocztowy, zniszczył go i wyrzucił, ażeby, jak oświadczył, nie oszukiwać państwa. Takie to duchowe tradycje są jeszcze dziś podstawą istnienia mocarstwa nowoczesnego. Mocarstwo to jednak konsekwentnie zdąża do zniweczenia tych duchowych fundamentów, ażeby następnie zginąć wskutek kompletnego wyjałowienia duszy i sumienia. Twórcy takich nowoczesnych państw osiągnęli niewątpliwie na podstawie i przy pomocy na wskroś nowoczesnej techniki życiowej i organizacyjnej olbrzymie wyniki w dziedzinie zdyscyplinowania i skojarzenia sił. Ponieważ jednak proces budowy odbywał się kosztem porządku moralnego oraz jego wartości duchowych, całą pracę porównać można z budową wieży Babilońskiej, która pewnego dnia runie, grzebiąc pod sobą wszystko. Żaden z nowoczesnych Cezarów nie zgłębił dotąd swego dzieła ładu. Nie zrozumiał on również, jakich potrzeba by rekonstrukcji duchowych i obyczajowych dla podstaw prawdziwego ładu w życiu, jakiej reorganizacji duszy w sensie platonicznym a mianowicie jakiego uporządkowania funkcji duchowych w człowieku, żeby przynajmniej dodatkowo stworzyć podwalinę wszystkich podwalin. Dlatego wszelkie bezduszne wysiłki gwałtownej syntezy rozbitych sił mogą się skończyć tylko całkowitym niepowodzeniem. Zadanie pedagoga. Jedno przede wszystkim powinien zrozumieć pedagog współczesny. Nie należy łudzić się zewnętrznymi wynikami zdyscyplinowania mas i zapału młodzieńczego. Takiego bowiem zewnętrznego uchwycenia sił bez jedności, wewnętrznie dojrzałej i duchowo uzasadnionej, nie można uważać za rozwiązanie omawianego problemu ludzkości. Dziś może więcej niż kiedykolwiek w dziejach ludzkości kultura ludzka wymaga wychowania takiego, które by zjednoczyło duchowo, hierarchicznie oraz politycznie ludzi o najróżnorodniejszych zawodach i zainteresowaniach. Dlatego też państwo nie jest problemem mniej ważnym od Kościoła. Problem państwa nie może jednak, aczkolwiek brzmi to może paradoksalnie, znaleźć rozwiązania w sposób czysto państwowy, ale tylko na nowej podstawie duchowej. Słusznie powiedział Platon, że zdrowa hierarchia funkcji w państwie uwarunkowana jest triumfem hierarchii funkcji w duszy. Uwolnienie jednostki od jarzma impulsów egoistycznych, co stanowi podstawę ładu w państwie, jest osiągalne, ale tylko pozornie i przejściowo, a to tylko przy pomocy oszołomień, wywołanych wspaniałymi pochodami, czy też podnieceniem afektów zbiorowych. W rzeczywistości uwolnienie to jest wyłącznie dziełem religii. Dlatego to właśnie religia — ta najsilniejsza rękojmia wszelkiej trwałości — jest podstawą państwa. Twórca zaś państwa zbudować [ Pobierz całość w formacie PDF ] zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl rafalstec.xlx.pl

Wszelkie Prawa Zastrzeżone! Jedyną nadzieją jest... nadzieja. Design by SZABLONY.maniak.pl.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL