Full Metal Panic Fumoffu 01.DVD(H264.AAC)[KAA][C21E4446], Anime, Full Metal Panic!, Full Metal Panic! Fumoffu, Napisy PL
Fotogea 2010. 01, fotografia, Magazyn FotoGeA 2010
Fotogea 2011. 01, fotografia, Magazyn FotoGeA 2010, 2011
Fotogea 2012. 01, fotografia, Magazyn FotoGeA 2010, 2012
Focus Gesundheit 2014-12-2015-01, niemiecki - deutsch, FOCUS GESUNDHEIT
Farmacja i ja 2009.01, Farmacja i ja
Farmacja i ja 2011.01, Farmacja i ja
Farmacja i ja 2008.01, Farmacja i ja
Farmacja i ja 2010.01, Farmacja i ja
Fakty i Mity Nr44 08.11.2012, FAKTY i MITY [PDF]
Friedman C. S. - Trylogia Zimnego Ognia 01 - Świt Czarnego Słońca (GTW), PDF-Y, Fantasy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]C.S. Friedman
ŚWIT
CZARNEGO
SŁOŃCA
Przełożył:
Zbigniew W. Królicki
Tytuł oryginału:
Black Sun Rising
Copyright © 1991 by C. S. Friedman
By arrangement with DAW Books, Inc., New York
Copyright for the Polish translation
© 1999 by Wydawnictwo MAG
Redakcja:
Urszula Okrzeja
Korekta:
Urszula Okrzeja
Ilustracja na okładce:
© Michael Whelan /via Thomas Schlück GmbH
Redaktor serii:
Andrzej Miszkurka
Opracowanie graficzne:
Tomek Kreczmar
Skład własny
Druk i oprawa:
Drukarnia Delta - Wrocław
0-601 26 99 53
Wydanie I
ISBN 83-87968-65-X
Wydawca: Wydawnictwo MAG
ul. Cypryjska 54, 02-761 Warszawa
tel./fax (0-22) 642-45-45 lub (0-22) 642-82-85
e-mail: kurz@mag.com.pl
Tę książkę dedykuję kilku szczególnie drogim mi czytelnikom:
Rickowi Umbaughowi, dzięki któremu powstała;
Kellie Owens, Lindzie Gilbert, Lori Cook,
Davidowi McDonaldowi oraz
Joemu i Reginie Harleyom,
którzy umożliwili jej dokończenie;
Betsy Wollheim, której uwagi są,
jak zawsze, bezcenne.
Autorka pragnie także podziękować następującym osobom za ich rady, inspirację, jak
również emocjonalne wsparcie podczas pisania niniejszej powieści: Jeanne Boyle, Adamowi
Breslawowi, Christianowi Cameronowi, Tomowi Deitzowi, Nancy Friedman, Bobowi Greenowi,
Johnowi Happowi, Delosowi Wheelerowi, Karen Martakos, Robinowi Mitchellowi, Steve'owi
Rappaportowi, Yicki Sharp, Mike'owi Stevensowi, Sarah Strickland, Markowi Sunderlinowi i
Glennowi Zienowiczowi.
Prolog
Nie wiedziała, dlaczego się boi wrócić do domu.
Miała już zamek w zasięgu wzroku, więc jego bliskość powinna ją uspokoić. Kochała tę
staroświecką budowlę, którą zaprojektował jej mąż, i wszystkich, którzy tu mieszkali. Siedziba
neohrabiów Merenthy była wspaniałym, alabastrowym pomnikiem marzeń Odnowiciela:
wszystkie elementy strzelistego gotyku, które gdzie indziej - na przykład w królewskim pałacu -
sprawiały tak przytłaczające wrażenie, tutaj zostały połączone z nieomylnym wyczuciem piękna,
będącym dominującą cechą charakteru jej męża. Powstała budowla będąca jednocześnie
niebotyczną kaskadą kamiennych łuków i zwieńczeń oraz bardzo przytulnym, wygodnym
domem.
Ściągnęła wodze, na moment powstrzymując niekonia i usiłując zgłębić przyczynę swego
niepokoju. Jak zawsze, ten trud okazał się bezowocny. Żałowała, że w przeciwieństwie do męża,
nie umie nazywać i analizować takich uczuć. On tylko spojrzałby na budynek i rzekł: „Tam,
widzisz? Demoniaki wcześnie dziś wyleciały i wyczuwasz ich obecność”. Albo: „Wieczorem
zmieniają się prądy, dlatego jesteś niespokojna”. A może podałby jakieś inne wyjaśnienie,
również wynikające z jego szczególnego daru - potrafił ująć przyczynę niepokoju w krótkie,
proste słowa, które wystarczyło zrozumieć i zapomnieć.
Popatrzyła na zachód słońca. Może to zapadający zmierzch był powodem jej
zdenerwowania? Zniknęła prażąca biała tarcza, która zsyłała na ziemię rozsądek, a Rdzeń
powędrował za nią do jej grobu na zachodzie. Pozostało tylko kilka gwiazd, a wkrótce i te
połknie ciemność. Teraz nastanie czas rzeczy, które kryły się przed światłem dziennym,
upiornych ludzkich lęków żyjących własnym życiem i przemierzających noc w poszukiwaniu
żeru. Spojrzała w niebo i zadrżała. Zniknęły nawet księżyce Erny - dwa już zaszły, a jeden, ten
najmniejszy, jeszcze nie wzeszedł. Wkrótce zapadnie najczarniejsza noc, jaką kiedykolwiek
widział ten ziemiopodobny świat. Głęboka noc, jak mówił jej mąż. Bardzo rzadkie, niezwykłe
zjawisko w świecie leżącym w pobliżu serca galaktyki.
Noc ciemnych mocy.
Łagodnie ponagliła konia, lekko dźgając go piętami w bok, i spróbowała skupić się na
rozmyślaniach o rodzinie. Chciała opanować niepokój, który narastał w niej już od prawie
godziny, odkąd opuściła domostwo Bellamych. Jej córeczka Alix, zaledwie pięcioletnia, już
opanowała podstawy konnej jazdy i z zapałem jeździła na oklep na miniaturowych zamkowych
niekoniach, ilekroć pozwalali jej na to rodzice. Dziewięcioletni Tory najwidoczniej odziedziczył
po ojcu nienasyconą ciekawość, wiec w każdej chwili mógł się znaleźć w miejscu, w którym go
być nie powinno, robiąc coś niezbyt dozwolonego. Eric, najstarszy z nich, dumny z
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
