Fizyka nurkowania, NURKOWANIE, teoria nurkowania
Fizyka nurkowania, teoria nurkowania
Fizyka budowli dla architektów, ARCHITEKTURA (czytelnia)
Fizyka sukcesu. Naukowe metody osiągania osobistego i finansowego szczęścia, OnePress
Fiz-pol-III-2014, Fizyka polimerów
Fiz-pol-IV-2014, Fizyka polimerów
Fiz-pol-VII-2014, Fizyka polimerów
Fiz-pol-VIII-2014, Fizyka polimerów
Fiz-pol-IX-2014, Fizyka polimerów
Final Fantasy 5 Readme, Pegasus
Fonoskop, SZKOŁA, FIZYKA, wynalazki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]Stetoskop
Stetoskop (od gr. stethos - pierś, wnętrze i skopein - oglądać), rzadziej nazywany także
fonendoskopem. Już Hipokrates opisywał odgłos pluskania w jamie opłucnej, kiedy
potrząsał chorym cierpiącym na tzw. "wodę w boku".
Twórcą pierwszego przyrządu stosowanego do diagnozowania chorób serca i płuc, głównie
gruźlicy, był francuski lekarz Renè Laënnec w 1816 roku. Prawdopodobnie, podczas
jednego z badań młodej pacjentki o zbyt obfitych kształtach, aby móc skutecznie
osłuchać jej serce zwinął zeszyt w trąbkę, i dopiero tak zaimprowizowanym instrumentem
dokończył badania. Po trzech latach żmudnych studiów i porównań, do diagnozowania
swoich chorych zaczął stosować słuchawkę w postaci drewnianego walca, wydrążonego w
środku.
Jego "cylinder" zmodyfikował P.A. Piorry nadając mu kształt lejkowatej rurki z płaskim
zakończeniem od strony usznej, oraz rozszerzeniem końca przystawianego do ciała
pacjenta w kształcie dzwonka (jak na ilustracji obok).
Lekarz amerykański George P. Cammann zaprojektował nowoczesny model stetoskopu w
1851 roku - była to pierwsza słuchawka dwuuszna z gumowymi przewodami. W Europie
pojawiły się takie dopiero po 1880 roku. Ich zakończenia były wykonane z drewna,
metalu, kości słoniowej lub porcelany. Różne były także nazwy - najpopularniejsza -
fonendoskop - utrzymała się do dziś.
Końcówka słuchawek zaopatrzona w membranę opatentowana została w roku 1898.
W roku 1926 H. Sprague wprowadził fonendoskop z zakończeniem podwójnym: kształtu
dzwonka bez membrany i płaski z membraną. W zależności od potrzeb lekarz odwracał
sobie przyrząd.
Taki stetoskop, jaki można zobaczyć na szyi każdego lekarza - zaprojektował w 1961
roku kardiolog, dr Littmann. W stosunku do swych poprzedników urządzenie Littmanna
wyróżniało się mniejszym ciężarem, oraz znacznie zwiększoną funkcjonalnością -
posiadało już tylko pojedynczy przewód. Zalety te wraz z polepszeniem właściwości
akustycznych spowodowały, że zyskało ono ogromną popularność.
Prawdziwą rewolucją było wynalezienie w roku 1987 przez firmę 3M tzw. technologii
Master. Skonstruowano wówczas membranę, która pozwala na słyszenie zarówno tonów
niskich, jak i wysokich, a tym samym czyni badanie bardziej precyzyjnym. Dzięki niej
można badać pacjenta bez obracania głowicy stetoskopu. Wystarczy tylko lekko przyłożyć
go do ciała, by usłyszeć tony niskie, wysokie zaś po mocniejszym przyciśnięciu.
Oprócz badań medycznych, stetoskop używany jest do wykrywania lub badania
mechanizmów zegarowych, np. mechanicznych zegarowych zapalników bomb,
mechanizmów zamków w skarbcach i sejfach. Istnieją również stetoskopy, gdzie
membranę zastąpiono elementem sztywnym, służące do osłuchiwania pracujących
głośnych mechanizmów - np. silników. W skrajnym przypadku w roli stetoskopu w
maszynowni używa się stalowego pręta.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
